ช่วงนี้ปิดโครงการไปอีก ผู้จัดการโครงการเหนื่อยน่าดู ทำท่าเหมือนกะว่าไปเป็นแม่บ้านอย่างเดียวท่าจะดี งานหลวงไม่ไหวเหนื่อย แต่พอชอเราออกจะโชคดีที่ให้ทุนใครเรียนหนังสือก็มักจะภักดีทู่ซี้อยู่กันไปจนเกษียน
อันที่จริงงานของกรมเรานั้นมากและเป็นงานที่ยาก ทำไมไม่ยกขึ้นเป็นระดับกระทรวงเสียทีก็ไม่รู้ การที่ท่านอดีตอธิบดียังต้องคอยเป็นห่วงเป็นใยต้องคอยสอนสั่งอบรมทำให้นึกเสียดายว่า
บางกรมกองกระทรวงสำนักเขามีการให้ท่านผู้อาวุโสเหล่านี้มีตำแหน่งอาวุโสต่างๆและให้เกษียนอายุได้ตอน65หรือ
75ปี หรือ70ปีอะไรอย่างนี้ เพราะผู้สูงวัยที่เป็นผู้บริหารระดับสูงนั้นเป็นอภิมหาปราชญ์ที่ยากจะหาบุคคลากรใด
ทดแทนได้ เพราะการที่ประเทศของเรายิ่งเจริญขึ้น ยิ่งทำให้ทรัพยากรบุคคลของเรานั้นสามารถขึ้นมาก โอกาสที่จะเข้าถึงการศึกษาที่สูงขึ้นก็มีมากด้วย การมีส่วนร่วมมากขึ้น และการที่เขาต้องการจะพัฒนาพื้นที่ที่เขาอยู่ในการบริหารจัดการก็สู.ง สังเกตจากการที่การส่งเสริมการปกครองส่วนท้องถิ่นมีการบริหารจัดการที่ยอดเยี่ยมขึ้น และการที่ในปีนี้มีงบผู้ว่าซีอีโอขึ้นมาก็อาจเป็นการกระจายอำนาจกลายๆ
ที่แม้จะไม่ทำเต็มตัวประมาณแบบส่วนปกครองท้องถิ่นกรุงเทพและพัทยาที่ปกครองพิเศษ แต่ก็คงใกล้ความจริงบ้าง ว่าเมื่อไหร่หนอกรมบางกรมจะวางมือและทำงานแบบที่เรียกว่าความมั่นคงภายในอย่างเดียวบริหารจัดการและกำกับ
ดูแลแค่นโยบายและมีการบริหารจัดการที่ดีโปร่งใสเป็นต้น เช่นเมืองใหญ่อย่างภูเก็ต เชียงใหม่โคราช สกลนครอุดรธานี อุบลหนองคายเมืองชายแดนต่างๆ เมืองศูนย์กลางอย่างนิคมอุตสาหกรรมที่ไปกระจุกอยู่มากๆ
พวกนี้ต้องทำอย่างเมืองสีหนุวิลลที่กัมพูชาเขา ต้องมีการบริหารแบบซีอีโอเต็มตัว คงไม่ต้องมีแล้ว ผู้บริหารระดับสูงที่มาจากส่วนกลาง เพราะพวกออบอจอของจังหวัดระดับนี้คนท้องถิ่นเขามีศักยภาพสูงมากในการบริหารจัดการให้คนท้องถิ่นเขามีความสุขสะดวก
สบาย หน้าที่ของส่วนกลางน่าจะเป็นการทำการสาธารณูปโภคพวกinfrastructorให้มันเจริญให้หมด
ไม่งั้นก็กลายเป็นข้ออ้างว่าคนบางพวกซื้อเสียงด้วยวิธีการต่างๆ
ก็แปลกนะ ชาวบ้านรวมทั้งผู้นำชุมชนเขามีทางเลือกที่ไหนกันเล่า เวลาที่มาขอให้ช่วยลงคะแนนก็ว่าฉันได้รับเลือกแล้วฉันจะทำเรื่องต่างๆให้
แต่ปรากฏว่า เอางบมาจ่ายเป็นเงินเดือนรถตู้รับส่งพนักงานอาคารหลังใหม่ใหญ่โตที่พักพนักงานหมดเสียแล้วเงิน ซ่อมถนนในตำบลได้เสียหน่อย รถสิบหกล้อวิ่งถนนพังอีกแล้ว บริหารจัดการระดับตำบลสู้ไม่ไหว
เอางี้เลือกฉันอีกสักสมัยหรือไม่ก็เลือกฉันไปทุกสมัยมันต้องมีสักวันนะที่งบน้อยๆระดับตำบลจะทำโครงการในฝันตามแผนชุมชนได้สำเร็จ
ขอให้เลือกฉัันเข้ามาเถอะ กลายเป็นชาวบ้านและผู้นำเฝ้ารอคอย ปีแล้วปีเล่าเฝ้าแต่คอย เอ ทำไมถนนมันยังห่วยเหมือนเดิมนะเนี่ย ท่อระบายน้ำก็ดัน หน้าฝนท่วมมันตลอดลามปามไปถึงหน้าร้อนหน้าหนาวด้วย ขุดท่อระบายน้ำลอกคลองก็ทำไปตามที่ว่า ตามงบ อะไรอย่างนี้ บางทีก็ไม่รู้จะเห็นใจใคร เพราะการที่บางตำบลทำท่าแบบว่าโปร่งใสแสนจะโปร่งใส
ตรวจสอบได้ทุกอย่าง ประมาณว่าท่านนายกของตำบล อย่างบางที่อยากจะลงไปด่ากะใครไม่รู้ให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเพราะชาวบ้านฉันไม่ได้เลยงบจากไอ้พวกไม่ยอมเสียภาษีในพื้นที่ บังอาจ
กล้าจะมาให้สินบาท
คาดสินบนหรือ
โนเคย์ไม่รับหรอก เพราะจะเป็นผู้นำได้ต้องรวยแล้วไม่ใช่รวยจากยักยอกฉ้อโกง โทษที อะไรอย่างนี้
หรือบางตำบลก็ขอป่วยไปเลยให้ท่านปลัดตำบลบริหารไปเตอะอะไรอย่างนี้ รายได้ร้อยล้านพันล้านในพื้นที่มันร้อนแตะต้องไม่ได้อะไรแบบนี้จะทำอะไรก็คนที่เสียประโยชน์ประเภทไหนไม่ทราบกะจะตบบ้องหูด้วยด้าม
อาวุธบางอย่างอะไรอย่างนี้
กลายเป็นว่าการบริหารจัดการให้ชาวบ้านหายเดือดร้อนแบบทันใจกลายเป็นขององค์กรเอกชนบ้างองค์กรนานาชาติบ้าง
บางแห่งโชคดีมีโครงการจากในหลวงมีความสุขอย่างแับบฉับไวทันทีไม่ต้องรอให้นายกตำบลไปทะเลาะเคาะเอางบจากใครมา
รองบหลวงเดี็ยวจะคล้ายกะไอติมแท่งอย่างที่ท่านดอกเตอร์หยอยบรรยายว่ามันโดนดูดหมดเมือนงบลงพื้นที่บริหารจัดการกันจนชาวบ้านไม่มีส่วนร่วมกันแล้ว
หรือย่างจะทำอภิมหาโปรเจคอะไรไม่รู้ ประเทศอะไรไม่รู้มาใช้กลยุทธเสียจนเมืองไทยเราไม่เจริญ ทำอะไรก็ไม่ได้ เพราะเดี๋ยวเจริญกว่าบ้านเมืองที่ว่าพื้นที่น้อยๆแต่บุคคลากรแสนจะฉลาดเอางบหลวงไปเล่นหุ้นเสียแทบจะซื้อหุ้นธุรกิจอุปโภคบริโภคของประเทศอื่นได้หมดแล้ว
ประเทศเราก็ใช่ว่าจะไม่ฉลาด บางพวกนินทากันว่า พวกเรียนวิชาชีพเฉพาะที่ขาดแคลนทั้งหลาย
วิชาที่พวกที่บางส่วนสามารถบริหารจัดการบ้านเมืองเขาไม่เรียนกันนะ เห็นไหมเล่าพอไม่มีความเจริญ เลยสมองไหล ไปอยู่ประเทศทางตะวันตกที่เขาอ้าขาผวาปีกเรียกเหยงให้สัญชาติด้วยสำหรับพวกหัวกะทิระดับนี้
เพราะพวกสมองใสพวกนี้บางทีเขาผลิตเองมันไม่ทันกับความเจริญของบ้านเมืองเขา
สู้ซื้อตัวจากทางตะวันออกเนี่ยแหละ ก็ภาครัฐภาคเอกชนให้ค่าตอบแทนเขาไม่ไหว เขาก็ทิ้งบ้านเกิดเมืองนอนไปหารายได้สูงอยู่ไกลๆ
เวลารู้สึกคิดถึงบ้านทีก็ทำโครงการการกุศลมาทำอะไรให้คนยากไร้เสียหน่อยเศษเสี้ยวของรายได้จากทางโน้น
เอานะ สักนิดหน่อยก็ยังดี
เห็นเอกสารจดหมายสารพัดแจ้งผลการประชุมนานาชาติบ้าง การเข้ารับฟังการประชุมสารพัด ไม่ว่าของสหประชาชาติ
เรื่องสิทธิมนุษยชนบ้าง
เรื่องขจัดความยากจน คอรัปชั้นมั่งอะไรเงี่ย
ทุกงานมีเจ้าภาพหลักทั้งนั้น
เช่นสำนักงานอัยการบ้าง กรมคุ้มครองสิทธิ์ิบ้าง สอพอรอบ้าง ธนาคารโลกบ้าง
แม้แต่พวกออกาไนเซอร์จัดงานการประชุมสารพัด
บริษัทที่ปรึกษาสารพัดที่ทำมาหากินข้ามชาติ
เพราะพวกนี้บางทีคุยด้วยเขาบอกว่างานอย่างนี้ประเทศกำลังพัฒนาชอบจ้างเพราะไอ้ความที่เราชาวฌลกที่สองที่สาม
นั้นไม่พัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของเราเสียที บางทีนึกเสียดาย
ศักยภาพบางคน น่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้แต่ก็สมองตีปไปหมดด้วยวัฒนธรรมองค์กรแปลกๆ
บางสำนักบางกองนั้นเป็นผู้เชี่ยวชาญเฉพาะด้านโดยที่พวกเขาไม่จำเป็นต้องไปเปลี่ยนสายงานเป็นพัฒนากรให้เสียเวลาในชีวิตเลย บางทีเราน่าจะจ้างเหมาเขาไปเลย
เวลาที่เขามาร่วมเป็นคณะโครงการขับเคลื่อนโครงการต่างๆ เพราะลำพังพัฒนากรไม่สามารถทำแบบมืออาชีพอย่างเขาหรอก บางวิชาชีพมันยากแสนกว่าเขาจะได้ทำงานระดับนั้น
ดังนั้นอย่าไปเก็บไว้ค่ารถค่าเดินทางค่าอาหารค่าที่พักสำหรับบุคคลากรมืออาชีพต้องให้เขาแบบเหมาค่าแรงไป
นี่อะไรกันบางทีรู้สึกแย่มาก เพราะเคยทำงานแบบมืออาชีพมาก่อน รับเหมารับเงินมา บางทีมีแต่ค่าใช้จ่ายค่าน้ำมันรถค่าเดินทางค่าอาหารที่พักเหมากันมาค่าใช้สมองค่าวิชาชีพบางทีแทบจะไม่อยากขอเลยสำหรับผู้ยากไร้
บางอาชีพเรารู้ว่าเขาอุตสาหมาร่วมโครงการกับเราแม้เขามีเงินเดือนแต่เขาก็ต้องใช้จ่ายในการเดินทางมากับเราร่วมทำงานกับเรา
สิ่งที่ต้องดูแลและสำคัญที่สุดคือบุคคลากรทุกคนทุกระดับที่มาอยู่ในทีมขับเคลื่อนของเรา
ไม่ใช่ว่าพองบมาอยู่กองกลางกลายเป็นว่าบุคคลากรที่เป็นคีย์แมนไม่มีอำนาจบริหารจัดการความเป็นไปสารทุกข์สุขดิบอาหารที่อยู่กับข้าวกับน้ำค่ารถค่าน้ำมันขนส่งเดินทางของตัวเองต้องพึ่งผู้บริหารโครงการหมด
เห็นองค์การระดับสากลหรือกระทรวงนานาชาติเขาจัดการแล้วก็ไม่มีเลยที่จะต้องทำให้ผู้ร่วมโครงการลำบาก
เวลาเขามาเขาก็มีให้หมดค่ารถค่าโรงแรมค่าที่พักมีเงินให้ใช้ติดกระเป๋าตั้งแต่เริ่มโครงการไม่ใช่ว่ารอให้จบโครงการไปสักสิบโครงการแล้วตังค์ถึงมาแปลกจัง
บางโครงการก็แปลกเขาให้คนยืมถือเงินดันกลายเป็นว่าเจ้าของโครงการถือเงินสดแล้วบริหารจัดการอะไรไม่ถามไอ้คนที่ต้องรับผิดเอาเสียเลย
ถ้าเป็นเงินสดร้อยเปอร์เซ็นสงสัยแย่เลย ยังดีที่กระจายไปหมดแล้วตั้งแต่เริ่มดครงการ ยันกันได้ว่า ว่าใครมีชื่อเป็นคนรับผิดชอบเรื่องอะไรอยู่ เพราะบัญชีธนาคารมันฟ้อง ไอ้พวกแบบเหมาที่พัก เหมาอาหารการกิน อะไรอย่างนี้ ถ้าทำอย่างโปร่งใสต้องเอาบัญชีของพวกที่เป็นโรงแรมหรือพวกที่เหมาเรื่องอาหารที่พักการจัดการนอกประเทศ เรื่องบริหารจัดัการผ่านแดนอะไรต่างๆเหล่านี้มายันกัน ว่าเงินรับเหมานี้เข้าสู่บัญชีของผู้ประกอบการจริง
ไม่ใช่ว่ามีการหักค่าโน่นค่านี่หรือไม่ได้ให้ตามที่ว่ากันใน บิล เป็นที่กล่าวหากัน ไม่จริงนะ ขอบอก แล้วเอามาหมุนทำเป็นงบกองกลางงบลับงบพิเศษกล่าวหากันร้อยแปด ใช้โครงการอื่นอะไรแบบนี้เป็นค่าเครื่องบินค่ากินเลี้ยงรับรองค่าของค่าอะไรจิปาถะค่าใช้จ่ายล่วงหน้าแทนโครงการที่ยืมเงินไม่ทันบ้างอะไรแบบนี้ ร้อยแปดพันเก้ากล่าวหากันทั้งเพ ถือว่าเป็นการกล่าวหากัน จับไม่ได้ไล่ไม่ทัน กลายเป็นว่าไม่รู้ว่าอะไรคือการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดี ให้ภาคเอกชนเขาเย้ยหยันอะไรแบบนี้
เพราะไม่ได้มีการมานั่งเสียเวลาสอบสวนปล่อยให้มันผ่านเลยไปเหมือนสายน้ำ
เวลาร้อนรนมาก็ยันบ่นมันไปเลยเชยจังกฏหมายระเบียบการเงินการคลังมันแย่มันเชยมันล้าหลังยิ่งพวกบริหารทรัพยากรบุคคลยิ่งเต่าล้านปี พูดแดกไปโน่นเพราะต้องพูดอย่างงี้ไว้ก่อน ไม่งั้นเดี๋ยวความรับผิดมันตกที่ฉัันว่าบริหารจัดการไม่ดีไม่โปร่งต้องโทษที่เหตุอันมาจากภายนอกไม่ใช่ภายในนะจ้ะ โทษที
โครงการต่อไปเกี่ยวกับโครงการหลวงด้วย มีความสุขจัง เพราะพวกเรารักในหลวงนี่เอง
ส่วนพวกความร่วมมือสารพัดประชุมสารพัดนานาชาติก็เข้าใจอยู่เพราะตามรายงานการประชุมสารพัดพวกประเทศขาใหญ่ที่เจริญแล้วเขาไม่สนพวกประเทศยากจนหรือกำลังพัฒนาหรอกถ้าคิดแบบไม่บวกเลยก็คือดีแล้วให้มันจนต่อไปไม่พัฒนาต่อไปพวกฉันจะได้เอาเปรียบเจ้าพวกประเทศกำลังพัฒนาไปชั่วกัลปาวสาน
อะไรอย่างนี้
อย่างตอนนีัจะมีประชุมของBIMSTECประเทศที่เขาอยู่อ่าวเบงกอล คราวที่แล้วมีทางนั้นเขามาร่วมกับกลุ่มทีจบคอร์สไป
เขาทางนู้นเคยเป็นเมืองขึ้นของมหาอำนาจบางเมืองอยู่
ดังนั้นความเจริญทางวัฒนธรรมภาษาและแนวคิดส่วนที่ดีก็มีทิ้งไว้บ้าง
หลังจากทีขนเอาสมบัติทรัพยากรของเมืองขึ้นไปปรนเปรอประชาชนของตนเองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ก็เลยยังยากจนอยู่เป็นภาระของโลกต้องช่วยกัน
บางทีรู้สึกเหมือนเป็นเตี้ยอุ้มค่อมเพราะคนไทยเราช่วงนี้ไม่รู้เป็นยังไงแปลกๆ
ปกติเราจะสามัคคีกันดีไม่มีแบ่งพรรคแบ่งพวก ใจดีก็ที่หนึ่ง ประเทศเพื่อนบ้านใกล้เคียงเขารักเราทั้งนั้น
เวลาเดือดร้อนอะไรพี่ไทยเรามีน้ำจิตน้ำใจให้เขาได้หมด
ขอให้ทำทุกอย่างตามกฏหมายบ้านเมืองนะจ้ะพวกนี้นะ
ธนาคารสถาบัยบางพวกเขาปล่อยกุ้ให้แต่พวกที่แสร้งทำบัญชีรายได้สูงมาทำให้เอ็นพีแอลมันล้น ส่วนพวกที่มีทรัพย์มีที่ดินแต่ไม่มีรายได้สูงๆตบแต่งไปขอกู้น่ะ อย่าหวังเลยว่าจะทำธุรกิจอสังหากะเขาได้
พวกนายทุนพวกนี้อาศัยพวกนายหน้ามาหากว้านซื้อที่ดินไปลงทุนทธุรกิจทำที่อยู่อาศัยที่เช่าแพงๆเลี่ยงภาษีได้วิธีไหนเอาหมด
เดี๋ยวพวกคนเมืองนอกเขาจะหาว่าเราไม่ใช่พวกอารยะบ้านเมืองเราก็มีขื่อมีแปมีกฏหมายคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนอยู่นะจ้ะ
ช่วงนี้รู้สึกจนๆทำไมมันเบื่อเพราะหนี้เยอะแต่รายได้ที่น่าจะได้จากอสังหายังไม่มีเงินสด
สินทรัพย์ทำให้เป็นทุนก็เป็นไปไม่ได้แปลก
ทั้งๆที่หากว่างานก่อสร้างเสร็จก็มีคนมาซื้อมาเช่าเยอะแยะยังจะให้หารายได้โกหกและหาคนมากู้ร่วมอีก
เครดิตงานที่ทำนี่ย่ำแย่เต็มทน
มิน่าพวกหลานๆเลยไปทำงานเมืองนอกกันหมดมีครอบครัวอยู่โน่นเลย
ส่งสตังค์มาให้เมืองไทยเยอะ
เพราะจะมาหาทรัพย์สินอะไรเป็นกอบเป็นกำมากไม่ได้
เพราะกฏหมายเกี่ยวกับทรัพย์ของคนต่างด้าวมันยังค้างคาอยู่
และมันยากผลประโยชน์มันเยอะ
ถ้าบุพเพสันนิวาสมันต้องข้ามพรมแดนกันเช่นนี้ก็คงหาที่อยู่ในเมืองไทยยาก
เพราะเราเอาประโยชน์ให้คนไทยก่อนมันเป็นปัญหาเรื่องความมั่นคงที่แสนจะละเอียดอ่อน
งานบางประเภทเขาสงวนเอาไว้ให้แต่คนไทยแท้ซึ่ง
ก็มีบางคนมีครอบครัวเป็นชาวต่างชาติ ในสมัยก่อนิคนโบราณราชการสมัยก่อนเขายังต้องเอาออกไปจากส่วน
ที่เกี่ยวกับความมั่นคงของประเทศด้วยซ้ำ
เขาไม่เอากลัวเอาความลับความมั่นคงเอาทรัพย์สินประเทศไปแจ้งเขา
เพ้อกันไปใหญ่น่า
ความรักมันมีพรมแดนที่ไหนเล่า
เพียงแต่มีใจรู้ว่าไม่เหมาะไม่ควรก็คงต้องไปทำอาชีพที่ไม่เกี่ยวกับการเมืองอันแสนละเอียดอ่อนนี่แหละ
เพราะนับประสาอะไรสมัยที่รับปรึกษาคดี
สมัยก่อนเห็นชาวต่างชาติเปลี่ยนคนที่จดทะเบียนสมรสด้วยแทบจะทุกปีและก็แบ่งสมบัติฟ้องร้องกันจนเบื่อ
เพราะกฏหมายดันเปิดช่องให้เขานี่
คงจะเบื่อที่ต้องทำวีซ่าต่ออายุกันอยู่เรื่อยด้วยใช้ทะเบียนสมรสง่ายกว่า
แต่ก็เบรคกันไว้เยอะเพราะการขอสัญชาติไทยมันยากเงื่อนไขสารพัดทำธุรกิจก็เงื่อนไขมาก
แต่นักกฏหมายก็มีกลยุทธมหัศจรรย์อยู่เสมอนั่นแหละ
ทำได้สารพัดเพื่อลูกความผู้น่ารักทุกชาติทุกภาษาในโลกนี้
เอาน่ายังมีศีลธรรมอันดีอยู่มั่งแหละรุมประนามกันเกินไปขวัญกำลังใจจะหมดเอา
สาธุ สาธุ!!!
ก็เลยมีคนไทยเชื้อสายต่างประเทศอ้างไปทั่วว่างานบางอย่างมันจะหาคนไทยแท้ที่ไหนมาทำได้คนไทยแท้โอกาสน้อยจะได้เรียนสูงเรียนดีเหมือนคนไทยเชื้อสายนู้นนี่ได้อย่างไร
เป็นไปเสียอย่างนั้น
พวกที่อยู่เมืองนอกบางพวกเขาบอกว่าพวกนักฏหมายเขารวมหัวสามัคคีกันดี
ประเภททำงานรับใช้นายทุนหน้าเลือดที่ตั้งบริษััทหรือธนาคารบางประเภทขูดดอกขูดค่าธรรมเนียมแพงๆหนะ พวกนี้โดนประนามเลยทีเดียว ไม่เหมือนกับประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศถึงขนาดต้องไปเหมางานประเภททวงถามเพื่อหาทางขู่เข็ญบังคับเอาเงินกับพวกคนรายได้น้อยซึ่งบางทีก็่ได้เงินก็น้อยกว่าพวกรับจ้างโทรศัพท์ทวงถามอีก
เพราะตัวเองเป็นนักกฏหมายแท้ๆกินเงินที่เขาจ้างมาจากการขูดรีดประชาชนได้ก็ย่ำแย่แล้วตัวเองก็รู้อยู่ว่าชั้นศาลเขาตัดสินมาก็มากเงินอะไรที่สมควรจ่ายเงินอะไรที่ผู้บริโภคควรได้รับการคุ้มครองไม่ต้องจ่าย
ไม่ใช่ว่าค่าใช้จ่ายทุกอย่างในการกู้ยืมผลักเป็นภาระให้ลูกหนี้เสียจนมองเห็นไม่ได้เลยว่าใช้เงินต้นไปบ้างไหมเนี่ย
มีแต่ดอกเบี้ยค่าธรรมเนียมร้อยแปดที่พอถึงชั้นศาลก็ตัดออกเหี้ยน เพราะกว่าจะไปถึงชั้นศาลลูกหนี้ก็ม่อยกระรอกแล้ว
เพราะเกิดมาไม่เคยพบเคยเห็นไม่รู้ว่าเขามีสำนักงานคุ้มครองผู้บริโภคหรือกฏระเบียบของธนาคารพานิชย์และการคลังที่แสนจะเอาใจสถาบันการเงินบางประเภทให้มันดูดเอาค่าปรับค่าธรรมเนียมร้อยแปด
ที่นักกฏหมายของนายทุนบางประเภทเสกสรรปั้นแต่งขึ้นมาให้เป็นสัญญาที่ไม่เป็นธรรมเพราะเราไม่มีกองทุนหมู่บ้านให้กู้เยอะนี่นา
น่าอิจฉาชาวบ้านจริงๆ
กรมคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนหรือสำนักคุ้มครองสิทธิก็เบื่อคดีพวกนี้เต็มที
แต่หากการบริหารจัดการบ้านเมืองที่ดียังคงบริหารได้แต่เงินของคนจนแต่บริหารจัดการเงินและผลประโยชน์ของคนรวยมาแบ่งปันช่วยคนจนได้มีโอกาสมีธุรกิจหรือมีเงินเดือนทีสมศักดิ์ศรีีได
คงยาก
เพราะประเทศที่ว่าแสนจะมหาอำนาจและแสนจะประชาธิปไตย
เวลาหาเสียงกันทีช่วงนี้เห็นอ้างว่ามีเงินของรากหญ้ามาช่วยด้วย
ไม่ใช่ว่าเงิยนายทุนเจ้าสัวอะไรอย่างประเทศกำลังพัฒนาบางประเทศ
บางทีตื่นมาอาจจะมีอะไรดีขึ้นก็ได้นะเนี่ย
คิดไปเอง???
้
No comments:
Post a Comment